Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων

Καμία θυσία για το ευρώ καμία αυταπάτη για την δραχμή

Στην Ελλάδα του 2015 που μαστίζεται από βαθιά οικονομική ύφεση, με τα πλατιά λαϊκά στρώματα να αντιμετωπίζουν τη δίνη της φτωχοποίησης και της εξαθλίωσης η αριστερά καλείται για πρώτη φορά να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Καλείται λοιπόν η κυβέρνηση της αριστεράς εκτός από το να αντιμετωπίσει τις παθογένειες ενός σάπιου συστήματος 

που εγκαταστάθηκε στον τόπο τα προηγούμενα χρόνια να χαράξει ένα νέο δρόμο προς τη δημοκρατία και την κοινωνική απελευθέρωση.

 Τα δύο μέτωπα που έχουν δημιουργηθεί τόσο στο εξωτερικό με κύριο εκφραστή τη Γερμανία, όσο και στο εσωτερικό με τον πόλεμο των ''μίντια'' και των εγχώριων συμφερόντων κάθε άλλο παρά εύκολο δεν κάνουν το έργο της νέας κυβέρνησης. Το ασφυκτικό πλαίσιο που δημιούργησαν συνεργαζόμενα αυτά τα δύο μέτωπα για τη νέα κυβέρνηση και η πίεση του χρόνου οδήγησαν σε μία συμφωνία την επονομαζόμενη συμφωνία-γέφυρα, μια συμφωνία που απογοήτευσε ένα πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου της αριστεράς και των κινημάτων. Σε μία ευρωπαϊκή Ένωση άκρως συντηρητική και ταυτόχρονα εκδικητική με όποια χώρα δε συμμορφώνεται με τις πολιτικές της λιτότητας και των μνημονίων δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να υπάρχει πεδίο συνεννόησης. Αυτήν την αποικιακού τύπου Ευρωπαϊκή ένωση στην οποία κυριαρχούν τα στενά οικονομικά συμφέροντα των ελίτ σε βάρος των λαών που αγωνιούν και υποφέρουν καλείται να αλλάξει η αριστερά σήμερα.

 Όσον αφορά το εσωτερικό το οποίο αποτελεί και το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση της αριστεράς στην παρούσα φάση δεν έχουμε δει τίποτα το ουσιαστικό. Είναι αδιανόητο και προκλητικό να διαμαρτύρονται οι βουλευτές μιας αριστερής κυβέρνησης για την κατάργηση των βουλευτικών αυτοκινήτων αν λάβουμε υπόψη το μισθό που λαμβάνουν. Γίνεται δε ακόμα πιο προκλητικό όταν έχουν απέναντί τους μια κοινωνία εξαθλιωμένη με το 1/3 της να διαβιεί κάτω από το όριο της φτώχειας, με 1,5 εκατομμύριο ανέργους, με την πλειονότητα των νέων να μεταναστεύει στο εξωτερικό ανήμπορη να αντικρίσει το μέλλον της με αισιοδοξία και τόσους άλλους ακόμα να παλεύουν καθημερινά ''για να τα βγάλουν πέρα''.

 Να λοιπόν μια ενέργεια που θα αποτελέσει ένα από τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης : κατάργηση των βουλευτικών προνομίων (κατάργηση βουλευτικών αυτοκινήτων, μείωση των αστυνομικών που αντιστοιχούν σε κάθε βουλευτή κ.α.). Επιπλέον, σε καμία κομβική θέση δεν τοποθετήθηκαν πρόσωπα που να προέρχονται από τους κόλπους της αριστεράς. Είναι πολύ σημαντικό σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία να βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά άνθρωποι που θα συμπαρασταθούν και θα συμπορευθούν με τη νέα κυβέρνηση στο δύσκολο έργο που έχει μπροστά της και όχι να βρεθούν απέναντι στο μέλλον δυσχεραίνοντας τη θέση της και οδηγώντας τη σε αδιέξοδα.

 Τέλος, το πιο σημαντικό σημείο στο που πρέπει να σταθούμε είναι η σύγκρουση με την εγχώρια ολιγαρχία που συνεχίζει να κερδοσκοπεί εκμεταλλευόμενη την κρίση στις πλάτες του λαού. Η σύγκρουση με αυτή την ελίτ είναι καθήκον κάθε αριστερής-ριζοσπαστικής κυβέρνησης απέναντι στο λαό ο οποίος έχει μάθει τόσα χρόνια να αναθέτει και έχει εγκαταλείψει τα κινήματα. Μέσα από αυτή τη σύγκρουση και αναγνωρίζοντας μία τέτοια προσπάθεια θα μπορέσει ο λαός να πιστέψει στις δυνάμεις του και θα νιώσει την ανάγκη και το καθήκον να πάρει τις τύχες του στα χέρια του στεκάμενος δίπλα στην κυβέρνηση της αριστεράς.

 Καμία αριστερή κυβέρνηση όσο κι αν έχει την πολιτική βούληση δεν μπορεί να κερδίσει τις δύσκολες μάχες που επιτάσσουν οι καιροί χωρίς το λαό συμπαραστάτη και στην πρώτη γραμμή. Μόνο τότε μπορεί να γίνει πράξη η ελπίδα, να αφήσουμε πίσω μας το παλιό που μας οδήγησε στη σημερινή ταπεινωτική κατάσταση και να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα προς τα μπροστά.

Συμπερασματικά το ενδεχόμενο μιας ρήξης θα πρέπει να αποκτήσει σαφέστερο περιεχόμενο και κυρίως να αποδραματοποιηθεί. Άλλωστε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν εξαρτάται μόνο από τη δική μας πλευρά, αλλά εξαρτάται κατεξοχήν από την πλευρά των δανειστών. Δεν μπορούμε να αφήνουμε στην άκρη συζητήσεις όπως η στάση πληρωμών προς τους δανειστές και η αθέτηση των συμφωνηθέντων, αν αναλογιστούμε την κατάσταση στην οποία έχει επέλθει ο ελληνικός λαός και η οποία έχει πλέον παγιωθεί. Στο κάτω κάτω, το πρόγραμμά μας τα επιβάλλει, υπό συγκεκριμένες συνθήκες.

 Η σαφής δέσμευση πως θα πληρώσουν ''οι δικοί μας πλούσιοι'' οφείλει να μας προσανατολίζει με τρόπο μοναδικό προς μία τέτοια κατεύθυνση, που μπορεί να οδηγήσει το πρώτο εγχείρημα διακυβέρνησης της ριζοσπαστικής αριστεράς στη νίκη. Η ίδια η διαπραγματευτική ισχύς της κυβέρνησης στο εξωτερικό, θα εξαρτηθεί από τις κοινωνικές συμμαχίες που θα διαμορφώσει στο εσωτερικό. Η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να αναλωθεί σε μάταιες προσπάθειες να τους κρατήσει όλους ευχαριστημένους, αλλά να καθορίσει με σαφήνεια ποιοι θα κερδίσουν και ποιοι θα χάσουν από τη δική της πολιτική. Ως προς αυτό, όσο κακή κι αν είναι η συμφωνία, δεν μας δημιουργεί κανένα απολύτως πρόσκομμα, την ίδια στιγμή που ενισχύεται η διεθνής εργατική συμμαχία, στο μέτρο που οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι κατανοούν πως το επίδικο είναι κατεξοχήν ταξικό. Καμία θυσία για το ευρώ, καμία αυταπάτη για την δραχμή. trikalain.gr/