Mε Χριστοφοράκο εισέβαλαν οι Γερμανοί το 1941

Με Χριστοφοράκο εισέβαλαν και το 2001

Η Νομισματική Ένωση της Ευρώπης ήταν μια ευκαιρία για όλα τα κράτη που συμμετείχαν και ιδιαίτερα για αυτά που αποτελούν σήμερα την ΕΥΡΩΖΩΝΗ να πετύχουν διαφορετικούς στόχους.

Κανένα ευρωπαϊκό κράτος δε συμπεριφέρθηκε με την ιδέα μιας ενωμένης και αλληλέγγυας 

Ευρώπης, εκτός από εκείνα τα κράτη που δεν είχαν να χάσουν τίποτα. Όλα τα κράτη της Ευρωζώνης κοίταξαν να επωφεληθούν για λογαριασμό τους και να αδράξουν την ευκαιρία των οικονομικών απολαβών που θα τους έδινε η Νομισματική ένωση.

Τα πιο οικονομικά ισχυρά κράτη κράτησαν για λογαριασμό τους το Μαχαίρι και έκοβαν το Πεπόνι=Νομισματική Ένωση, όπως ακριβώς την ήθελαν.

Η Γερμανία έχοντας ένα επιτελικό στρατηγικό, γεωπολιτικό και οικονομικό σχέδιο από παλιά, για την κατάκτηση και την κυριαρχία της Ευρώπης, βρήκε την Χρυσή ευκαιρία από τα πρώτα βήματα της Νομισματικής Ένωσης να το θέσει σε εφαρμογή. Και μάλιστα  πολύ πιο εύκολα από το 1914 και το 1940.

Με τη Νομισματική Ένωση τα περισσότερα κράτη και ιδιαίτερα τα μικρά απώλεσαν την εθνική τους ανεξαρτησία μέσα σε μια μέρα και ήταν έτοιμα στο πιάτο για να τα καταβροχθήσει η Γερμανία και άλλα ισχυρά κράτη της Ευρώπης σιγά-σιγά στην αρχή και σκληρά-σκληρά στο τέλος. Με το καρότο στην αρχή και με το μαστίγιο στο τέλος.

Μια Γερμανία η οποία προκειμένου να πετύχει το σχέδιο της δε δίστασε να χρησιμοποιήσει και τους ίδιους Πράκτορες που είχε χρησιμοποιήσει και το 1941 στην Ελλάδα με τον υιό Χριστοφοράκο αυτή τη φορά.

Οι νεοναζιστικές οργανώσεις σ΄όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και στην Ελλάδα είναι γερμανικής Κοπής, οι οποίες είχαν επαφές με τα λαϊκά δεξιά κόμματα της Ευρώπης(περίπτωση Μπαλτάκου στην Ελλάδα) και έτσι εξηγείται και η ακροδεξιά φυσιογνωμία της πάλαι ποτέ ΝΔ με τα πρωτοκλασάτα στελέχη της που προέρχονται από τον Ακροδεξιό Χώρο.

Και το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα τη Μέρκελ στηρίζονταν για καιρό από το εθνικιστικό (FDP). Και μάλιστα στην αρχή της οικονομικής κρίσης ήταν το στήριγμα της πολιτικής του Σόιμπλε για την επιβολή της τιμωριτικής οικονομικής πολιτικής της Λιτότητας.

Οι οικονομική κρίση το 2008 της έδωσε την ευκαιρία να ολοκληρώσει και να αποκτήσει την πλήρη οικονομική ηγεμονία της στην Νομισματική Ένωση, αφού οι αντίβαροι οικονομικοί ανταγωνιστές εντός της Νομισματικής Ένωσης Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία ήταν βαριά οικονομικά άρρωστοι από την οικονομική κρίση του 2009.

Η Γερμανία έκρυψε τους δικούς της σκελετούς που δημιούργησε η οικονομική κρίση βαθειά μέσα στα υπόγεια της Γερμανικής καγκελαρίας και εξαπέλυσε έναν επικοινωνιακά πόλεμο να πείσει τους γερμανούς πολίτες και τους πολίτες συμμάχων καρατών της ότι αιτία της κρίσης ήταν τα δημοσιονομικά ελλείμματα των οικονομικά αδύνατων χωρών της ευρωζώνης.

Η Ελλάδα ήταν ο πιο αδύνατος κρίκος σ΄αυτή την επικοινωνιακή εισβολή στην αρχή και στην τιμωριτική φάση τη δεύτερη φορά.

Η οικονομική κρίση και η πολιτική των ευρωπαίων ηγετών της Ευρωζώνης τις τελευταίες μέρες-μήνες αποκάλυψε  πόσο σαθρό οικονομικό σύστημα είναι και ότι δεν αποτέλεσε ποτέ μια Νομισματική Ενωση των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, αλλά ένα μεγάλο ευρωπαϊκό πεδίο οικονομικών συμμοριών που λεηλατούσαν για πολύ καιρό τους Ευρωπαϊκούς λαούς.

Όταν δε η Ευρωζώνη έγινε το παγκόσμιο ρεζίλι και έπρεπε να πληρώσει τα σπασμένα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης οι ευρωπαϊκές Συμμορίες που αλώνιζαν για πολλά χρόνια στην Ευρώπη προσπάθησαν και έτρεξαν να κρυφτούν πίσω από τα εθνικά τους κράτη.

Ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν ότι είναι Γερμανοί, Ολλανδοί, Γάλλοι, Ισπανοί και Πορτογάλοι. Όλοι αυτοί που πριν λίγα χρόνια ήταν στυγνοί αποικιοκράτες και με τις Συμμορίες τους λήστευαν τους λαούς των αποικιών τους.

Και άρχισαν και τις ηθικολογίες, όπως κάνουν πάντα οι υποκριτές ανά τον κόσμο: εμείς οι ηθικοί και δουλευταράδες Γερμανοί και εσείς οι ανήθικοι και τεμπέληδες Έλληνες.

Βλέπουν την ακίδα της Ελλάδας οι εταίροι μας και δε βλέπουν το δικό τους δοκάρι, όπως είπε και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας.