Μνημονιομανία

Το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ

 

Για να είμαστε ειλικρινείς εμάς τους νεοαριστερούς μας  αρέσει το μνημόνιο.

Το θέλαμε πολύ, αλλά δεν ξέραμε από την αρχή πόσο ωραίο είναι και πως πρέπει να το παίρνουμε.

Μετά από τόσα μνημόνια που φάγαμε 5 χρόνια τώρα τα συνηθίσαμε και δεν μας έκαναν πια καμιά εντύπωση.

Ώσπου ήρθε η αριστερή κυβέρνηση στην εξουσία και καταλάβαμε τη διαφορά και τι μεγάλη 

απόλαυση είναι το μνημόνιο όταν συνοδεύεται από μαρτύρια.

Και μάλιστα πόσο πιο απολαυστικό γίνεται, όταν μας μαστιγώνουν και μας βασανίζουν.

Και όταν φωνάζουμε μέσα στον πόνο μας, πόσο κακό είναι το μνημόνιο και συγχρόνως το παίρνουμε  ε΄ τότε γίνεται ακόμη πιο απολαυστικότερο.

Η δε αποθέωση της απόλαυσης είναι όταν μας δένουν με σχοινιά και  παλούκια, όταν μας φιμώνουν με χίλιες τόσες σελίδες και εμείς τους παρακαλάμε να μας κτυπούν αλύπητα για να μας δώσουν ακόμη πιο σκληρό μνημόνιο.

Όμως, είναι μια λύτρωση όλο αυτό το μαρτύριο και εκεί έγκειται η διαφορά από τους άλλους που πήραν τα μνημόνια και λένε μόνο πόσο καλά ήταν.

Εμείς οι νεοαριστεροί το παίρνουμε το μνημόνιο, αλλά το παίρνουμε με πολύ μαρτύριο, με σκληρά μέτρα, με βασανιστήρια και εδώ είναι η διαφορά της Αριστερής κυβέρνησης από της Δεξιάς.

Με την αριστερή κυβέρνηση το απολαμβάνουμε.

Ιδιαίτερα όταν μας δένουν χειροπόδαρα και μας κτυπούν αλύπητα μέχρι το πρωί.

Μας κατηγορούν τώρα ότι τους αναγκάσαμε εμείς με το ζόρι να περάσουμε αυτό το μαρτύριο και να μας δώσουν το νέο σκληρό μνημόνιο.

Και ότι τους πληρώσαμε και από πάνω, βάζοντάς τους Βερεσέ όλο αυτό μαρτύριο που υπεστήκαμε.

Αυτό είναι αλήθεια, αλλά τον Βερεσέ τον βρήκαμε από τους προηγούμενους, εκείνοι που τον έχουν φτάσει σε θεόρατα ύψη.

Εμείς 80 δισεκατομμύρια  Βερεσέ τους βάλαμε.

Όμως, έχει διαφορά να λες τι ωραίο είναι το μνημόνιο και να το παίρνεις, από το να λες τι κακό είναι το μνημόνιο και να το απολαμβάνεις.

Το πρώτο είναι δεξιό μνημόνιο, το δεύτερο είναι αριστερό μνημόνιο.

Η διαφορά μεταξύ της αριστεράς και της δεξιάς έγκειται στο πώς το παίρνεις.

Με τη μαρτυρική νεοαριστερά έχεις μεγαλύτερη απόλαυση, ενώ με την συντηρητική δεξιά γίνεται βαρετή συνήθεια.

 Αυτή η συνήθεια των μνημονίων, μας έκανε να αναζητήσουμε  κάτι πιο διαφορετικό, κάτι ακόμη πιο σκληρό, μεγαλύτερο, κάτι ακόμη πιο βασανιστικό μνημόνιο και το προσφέρουμε σήμερα στον Ελληνικό λαό που δεν μας αρέσει, το λέμε από την αρχή, δεν το θέλουμε, δεν είναι στο πρόγραμμα μας, αλλά έτσι μόνο ένα κακό μνημόνιο μπορεί να γίνει ότι πιο απολαυστικό έχετε μέχρι τώρα δοκιμάσει.