Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Τῆς Καλογριᾶς ὁ Γιός!

Ποίημα για τον Καραϊσκάκη


Πόλεμος θρχιζε. Στ ξάγναντα, μπροστά μου,

κορφή, γκρεμός• τ βουν μαρο. Ξαφνικ

τ βουν στράφτει μέσ' στν πνοφαντασιά μου

σν π φάσγανα γυμν γι φονικά.

σο κι ν γερν' μ δείλια πρς τ χάμου,

μ μάτια πρόσμενα ψωμένα κστατικ

τ πρτα βόλια ν σφυρίξουνε στ' ατιά μου

κ' νιωθα κάτι σ φτερ στ σωθικά.

Κα νά! π το βουνο τν κορωμένη ράχη

δ χύμησε μουγγρίζοντας ντάρα μάχη.

Τ βουν χρυσ σκάλα, κλέφτες κα κουρσάροι

τν κατεβαίνανε, κα σ' λους μέσα ποιός;

νας ξεχώριζε, το Γένους τ καμάρι,

τς Καλογρις Γιός!


Κωστής Παλαμάς
(Ἀπό «Τ δεκατετράστιχα», παντα, τόμος 7ος, σ. 420, θήνα 1972.)