Στα Τρίκαλα οι συμπατριώτες του, του γύρισαν την πλάτη
Ένα κείμενο με αφορμή τα 100
χρόνια από τη γέννηση του Βασίλη Τσιτσάνη
"Μπράβο μπουζούκι μου φτωχό,
με βγάζεις παλικάρι,
μέσα στα φύλλα της καρδιάς σε έχω φτωχό καμάρι.
Με ένα ρεμπέτικο σκοπό
μου σβήνεις κάθε ντέρτι,
με βγάζεις ασπροπρόσωπο,
σπαθί, σαν τον καθρέφτη..."
Χίλια εννιακόσια τριάντα επτά. Δεκαεννέα χρονών ο Βασίλης Τσιτσάνης παίρνει την ευχή της μάνας του και λίγα ρούχα και έρχεται στην Αθήνα. Άγνωστος μέσα σε αγνώστους, όπως όλοι οι νέοι που άφηναν τους τόπους τους για να έρθουν στην πρωτεύουσα να σπουδάσουν, προσπαθεί να επιζήσει. Από τις πρώτες κιόλας μέρες θα νοσταλγήσει τη μικρή κοινωνία των Τρικάλων, μα η σκέψη πως μια