Φουέντες: Για τη ζωή

Ο σημαντικός Μεξικανός συγγραφέας γράφει για την ευτυχία του έρωτα και της παιδικής ηλικίας 

«ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ; Στην ερωτική πράξη ή στο άλμα μπροστά, στη φαντασίωση του πώς θα είναι η επόμενη ερωτική σκηνή; Η καταπονημένη χαρά της ανάμνησης και ξανά η πλήρης επιθυμία, μεγεθυμένη από τον έρωτα μιας καινούργιας ερωτικής πράξης είναι ευτυχία; 

ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ μας αφήνει έκπληκτους. Πώς είναι δυνατόν ολόκληρο το είναι 

ενός ανθρώπου να χάνεται στη σάρκα και στο βλέμμα της αγαπημένης του ύπαρξης, και συγχρόνως να χάνει κάθε έννοια και κάθε αίσθηση του έξω κόσμου; Πώς είναι δυνατόν; Πώς πληρώνεται αυτός ο έρωτας, αυτή η απόλαυση, αυτή η ψευδαίσθηση; 

ΤΑ ΑΝΤΙΤΙΜΑ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ είναι πολλαπλά. Όπως στα θέατρα και στα στάδια, υπάρχουν διαφορετικές τιμές εισόδου και προτιμώμενες θέσεις. Το βλέμμα είναι το απαραίτητο εισιτήριο του έρωτα. Από τα μάτια πιάνεται ο έρωτας, λέει η παροιμία. Και είναι αλήθεια, όταν αγαπάμε, όλος ο κόσμος χάνεται από τα μάτια μας. Έχουμε μάτια μόνο για το αγαπημένο πρόσωπο». 

 «ΤΕΛΙΚΑ, ΠΟΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ, στην οποία, πραγματικά, εξαρτιόμαστε από άλλους; Τα πάντα είναι πιο αργά στην παιδική ηλικία. Οι διακοπές μάς φαίνονται απολαυστικά αιώνιες. Το ίδιο και τα ωράρια του σχολείου.

  ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ και ιδιαίτερα στην οικογένεια, έχουμε σε αυτή την περίοδο της ζωής μας περισσότερη ελευθερία από οποιαδήποτε άλλη απέναντι σε αυτά που μας δένουν. 

 ΑΥΤΟ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ, ΠΙΣΤΕΥΩ, ΣΤΟ ΟΤΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στην παιδική ηλικία ταυτίζεται με τη φαντασία, κι αφού στην τελευταία όλα είναι δυνατά, η ελευθερία να είμαστε πάνω από την οικογένεια και το σχολείο πετάει ψηλότερα και μας επιτρέπει να ζούμε σε μεγαλύτερη απόσταση, παρά στις ηλικίες στις οποίες πρέπει να συμμορφωθούμε για να επιβιώσουμε, να προσαρμοστούμε στους ρυθμούς της επαγγελματικής ζωής και να υποστούμε κανόνες κληρονομημένους και αποδεκτούς από ένα είδος γενικού κομφορμισμού. 

 ΗΜΑΣΤΑΝ, ΟΤΑΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ, μοναδικοί μάγοι. Θα γίνουμε, ως ενήλικοι, αγέλη».

 Ο Κάρλος Φουέντες Μασίας (11 Νοεμβρίου 1928-15 Μαΐου 2012) ήταν γνωστός Μεξικανός μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος. Ανάμεσα στα πιο γνωστά του έργα είναι τα: Αύρα, Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρουζ, Terra nostra. Το 1987 του απονεμήθηκε το Βραβείο Θερβάντες. [Πηγή: www.doctv.gr]