Η Μακρόνησος θυμάται τον Κυριάκο

Η Αριστερά μοιάζει να τους κοιτάει σαστισμένη

Του Λάκη Λαζόπουλου

Ακόμα δεν λέει να κοπάσει ο γέλως που ξέσπασε όταν ο Κυριάκος αποφάσισε να μας μιλήσει για την παιδική του εξορία.

Ήταν σαν να έλεγε» πέρασα και εγώ μαγουλάδες μικρός.»

Γιατί γελάτε κύριοι; Γιατί γελάτε κύριοι;

Γιατί άραγε;

Γιατί ζούμε σε αυτή τη χώρα.

Η Γυάρος δε σε θυμάται , η Μακρόνησος δε σε θυμάται , ο Άι- Στράτης δε σε θυμάται, ο Ωρωπός σε θυμάται, αλλά για κάτι μπάνια που έκανες μικρός. Α, ψέματα, το Παρίσι σε θυμάται.

Κρίμα που δεν υπήρχαν Γάλλοι στην αίθουσα της Βουλής να κλάψουν για το παιδικό αυτό δράμα.

Ο Κυριάκος σε ρόλο Όλιβερ Τουίστ. Αβάπτιστο, μικρό, περιφερόταν στους δρόμους του Παρισιού και θυμάται πως εξιστορούσαν οι δικοί του στις πωλήτριες τη Luis Vuitton το δράμα του μικρού. Ζει, άραγε, εκείνη η πωλήτρια να δει τι απέγινε ο μικρός εξόριστος και αυτοδημιούργητος γιος του μπαμπά του; Σήμερα είναι η ελπίδα του έθνους, είναι ο νέος φρέσκος ηγέτης της πασίγνωστης οικογένειας των κατεψυγμένων.

Τον τελευταίο πολύ καιρό η Δεξιά αναζητά πλαστά αριστερά διαβατήρια για να κυκλοφορήσει στην κοινωνία.

Ο Άδωνις αποκαλεί χουντικό τον Παππά, μιλάει για χούντα αυτός ο λάτρης της χούντας, ξεστομίζουν οι συνεργάτες του Παπαδόπουλου φράσεις όπως «είστε φασίστες» σε ανθρώπους που έκαναν αγώνες, σε ανθρώπους που τους θυμάται η Μακρόνησος, μιλάνε οι υπηρέτες του Παπαδόπουλου, οι πάλαι ποτέ συχνάζοντες στα γραφεία της Χρυσής Αυγής , μιλούν οι κρατούντες τσεκούρια, μιλάνε οι συνεργάτες του πιο σάπιου συστήματος.

Μα πως; Έχουν μαζί τους τη συντριπτική πλειοψηφία της συμμορίας, τους δημοσιογράφους, για τους οποίους μάθαμε ότι προσφέρουν και κοινωνικό έργο. Προφανώς αυτό της διαστρέβλωσης των ειδήσεων. Τάδε έφη ο κύριος Αλαφούζος μιλώντας στην επιτροπή της Βουλής. «Δεν κάνουμε τηλεόραση γιατί είναι μια επικερδής επιχείρηση αλλά για να προσφέρουμε κοινωνικό έργο».

Μάζευε κουτάκια μπύρας απ’ τις παραλίες, ρε μεγάλε, άμα θες να προσφέρεις έργο, μάζευε ραδίκια και βράζε τα σε κατσαρόλες μεγάλες.

Αυτά μου είπε ένας ταξιτζής καθώς με πήγαινε στο αεροδρόμιο. Κοινωνικό έργο…

54 πήγαν στην Πάρο για τα εγκαίνια της χλιδής. Αυτό ήταν το νέο που είπε το κανάλι της κοινωνικής προσφοράς.

Που τελικά ήταν 5 και 4,  το σύνολον 9.

Οι 9 γίναν 54 και η προγραμματισμένη επιστροφή έγινε αναγκαστική επειδή το αποκάλυψε τάχα ο Προτοσάλτες, που λέει κι η θεία μου. Όλο στημένο από την αρχή ως το τέλος. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έπρεπε να είναι το νέο ότι ένα αεροδρόμιο που το υπόσχονταν 30 χρόνια διάφοροι, έγινε τώρα. Ποιοι το αποκάλυψαν; Μα οι προστάτες του λαού. Το απόλυτα προπαγανδιστικό κανάλι της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου, ο Σκάι, έχει ξαμολήσει τα σκυλιά ράτσας «Πορτοσάλτε» στην πιο χυδαία προπαγάνδα στις τελευταίες αυτές ημέρες της μεταπολίτευσης.

Αυτοί ξεπέρασαν και τους δασκάλους τους. Τον Πρετεντέρη και την Τρέμη.

Και ο Αλαφούζος από κει που κάποτε δημοσίευε στα «Νέα» την επιταγή που είχε δώσει τότε στον πατέρα Μητσοτάκη…

Αποκόμματα της εφημερίδας "Τα Νέα"

Αποκόμματα της εφημερίδας «Τα Νέα»

τώρα, αγκαλιά, διορίζουν με τον γιο τον αγαπημένο, Μπογδάνο, στο ίδρυμα Καραμανλή. Θα έλεγε κάποιος κακόβουλος σατιρικός συγγραφέας, μα τι έγινε; Επέστρεψε πίσω το ένα εκατομμύριο ο γιος, αυτό που είχε πάρει ο πατέρας; Αν έλεγε κάτι τέτοιο θα ήταν προφανώς κακόβουλος. Δε γίνονται έτσι τα πράγματα στην ιστορία.

Στην ιστορία οι δημοσιογράφοι έχουν πάντα δίκιο και οι άνθρωποι πάντα άδικο.

Θα μπορούσε ο κακόβουλος σατιρικός συγγραφέας να μιλήσει και για τον Χριστοφοράκο κι αυτή την ανελέητη συχνότητα των επισκέψεων του στο σπίτι του Μητσοτάκη, θα μπορούσε να τη συνδυάσει με την έξοδο του από τη χώρα κατά την περίοδο που η Ντόρα ήταν υπουργός εξωτερικών, θα μπορούσε ακόμα να συνδυάσει την αγάπη του Σημίτη προς τον Κυριάκο επειδή έχουν τον ίδιο χορηγό. Τη Siemens.

Πολλά θα μπορούσε να σκεφτεί ένας κακόβουλος σατιρικός συγγραφέας, αλλά εδώ μιλάμε με ντοκουμέντα.

Και μιας που είπα ντοκουμέντα, είναι αληθινό αυτό που γράφτηκε για την Αλεξία Μητσοτάκη, ότι έπαιρνε, δηλαδή, αμοιβή 320.000 τον χρόνο από τον ελληνικό Ερυθρό Σταυρό; Η εταιρεία της κόρης της Ντόρας Μπακογιάννη, βέβαια, είχε διαψεύσει τα δημοσιεύματα και είχε ισχυριστεί πως απλώς διαχειρίστηκε το ποσό των 320.000 ευρώ/έτος για παροχή υπηρεσιών δημοσίων σχέσεων και αγορά διαφημιστικού χρόνου.

Υπενθυμίζω πως σύμφωνα με το πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας, η εταιρεία της κ. Αλεξίας Μπακογιάννη, έλαβε το 2009 και το 20% του συνολικού ποσού που συγκεντρώθηκε από πολίτες σε εράνους υπέρ του Ερυθρού Σταυρού.

Σύμφωνα με το ίδιο πόρισμα, για τη διαφημιστική προβολή του εράνου του Ερυθρού Σταυρού ξοδεύτηκαν 235.000 ευρώ και δεν τηρήθηκε καμία διαγωνιστική διαδικασία. Όλα αυτά, δηλαδή, μέσω απευθείας ανάθεσης και υπογραφής συμβάσεων.

Η άλλη αδερφή, η μεγάλη, η Ντόρα, που κουβάλησε 118 άτομα μόνο σε ένα της ταξίδι στην Αμερική, άρχισε να κατηγορεί γιατί πήγαν εννέα άνθρωποι μιας κυβέρνησης να εγκαινιάσουν ένα αεροδρόμιο. .

54 κατά τους δημοσιογράφους.

Πώς γίνεται όλοι οι δημοσιογράφοι να έχουν την ίδια ψευδή πληροφορία; Ποιος είναι ο αόρατος αρχισυντάκτης που κανονίζει τα δελτία ειδήσεων να έχουν την ίδια θεματολογία και σχεδόν τον ίδιο χρόνο να δίνουν στο κάθε θέμα; Ποιοι είναι αυτοί που κάνουν τα δελτία ειδήσεων; Εξαιρώ πάντα τον Χατζηνικολάου από τους της τηλεόρασης.

Η παλιά μεταπολίτευση πέθανε. Και οι νεκροί τρέχουν να προλάβουν μη τους θάψουν οι αποκαλύψεις που έρχονται.

Πετάνε χώματα στους ζωντανούς. Ό,τι βρουν.

Η Αριστερά μοιάζει να τους κοιτάει σαστισμένη.

Όμως τα σκουλήκια όταν κάτσεις για πολύ ώρα ακίνητος με σταυρωμένα τα χέρια, σε περνάνε για νεκρό και αρχίζουν δουλειά. Τα σκουλήκια έχουν αρχίσει να τρώνε την αριστερά. Διότι μπορεί να υπήρξες καλός και έντιμος αγωνιστής, αλλά να μην είσαι ικανός να κυβερνήσεις και να κλείσεις οριστικά τον κύκλο της σαπίλας. Μπορεί να ήσουν επικίνδυνος όταν δεν κυβερνούσες, αλλά σε μετέτρεψαν σε ακίνδυνο καθώς κυβερνάς.

Η Αριστερά που έφαγε χρόνια αληθινά στις εξορίες και στα απανταχού Μακρονήσια, δεν είναι ακόμα η νέα μεταπολίτευση όπως ισχυρίζονται, δεν μπορούν ακόμα να ασκήσουν νέα πολιτική, δεν ήρθε η Νεοπολίτευση, κουτσαίνει κι είναι ανηφορικός ο δρόμος. Η γενιά του πολυτεχνείου που δεν νικήθηκε από το τανκς, νικήθηκε από την διαφθορά στα χρόνια που ακολούθησαν. Το ΠΑΣΟΚ έκανε καλή δουλειά. Η χούντα τους νίκησε πολύ αργότερα και τώρα μιλούν αυτοί πλέον σαν νεοχουντικοί.

Οι πάλαι ποτέ Πασοκτζήδες μιλάνε σήμερα σαν τους χειρότερους δεξιούς, αγκαλιά Άδωνις και Λοβέρδος, έχουν γίνει όλοι ένα μάτσο βιόλες. Βουλευτές πληρωμένοι από επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι που παίρνουν δάνεια με εγγυήσεις τραπεζιτών που τους τα χαρίζουν, από το ΚΕΕΛΠΝΟ μαθαίνουμε τώρα πόσα εκατομμύρια φεύγαν για να πάνε σε δημοσιογράφους για το Γκεμπελικό τους έργο.

Πόσα εκατομμύρια χανόντουσαν στοΝ δρόμο από υπουργείο Υγείας σε ΟΚΑΝΑ, και όλοι αυτοί βρίσκουν ότι τώρα μόλις ξεκίνησε η διαφθορά στον τόπο.

Ο λόγος είναι απλός. Σταμάτησαν να τρώνε. Μιλούν αυτοί για αλαζονεία και εξουσιομανία, που δεν μπορούν να μείνουν χωρίς καρέκλα ούτε λεπτό. Τρέμουν σαν ναρκομανείς.

Τόσο καθαρές θάλασσες και τόσο βρώμικοι πολιτικοί μόνο σ’ αυτή τη χώρα.

Ρημάξανε τα πάντα.

Κλέψανε τόσα πολλά που αν ο κόσμος τα μάθαινε το Γουδί θ άνοιγε από μόνο του. Έτσι. Και θα διανυκτέρευε μάλιστα για να τους προλάβει.  ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΟΙ ΠΑΣΟΚΤΖΗΔΕΣ, όπως προφανώς υπονοούσε ο Πάγκαλος.

Αλλά το αληταριό της δημοσιογραφίας σιωπά. Και ξέρει να κάνει τόσο καλή προπαγάνδα που να μην απορήσετε αν μία μέρα η Μακρόνησος αρχίσει να θυμάται τον Κυριάκο. Το περιμένω κι αυτό. Θα πειράξουν και την μνήμη της Μακρονήσου.

Οι όρθιοι ακόμα της δημοσιογραφίας,  παλεύουν μόνοι τους με την αξιοπρέπεια τους και πολλοί απ’ αυτούς ξεχασμένοι στα σπίτια τους, διότι τούτες τις μέρες μόνο οι εντεταλμένοι βρίσκουν δουλειά.

Από την άλλη οι Συριζαίοι μέσα σ’ αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα διακυβέρνησης έφεραν μέτρα σκληρά, άδικα, παράλογα, έχοντας εξαγριώσει την κοινωνία. Ο Σόιμπλε χαρίζεται στην Ισπανία του Ραχόι, αλλά την Ελλάδα θέλει να την παραχώει.

Σημασία όμως έχει ότι οι αριστεροί αυτή τη στιγμή υπηρετούν το όραμα του Σόιμπλε, χωρίς να μπορούν να επιβάλουν το δικό τους.

Ο κόσμος ζητούσε και ζητάει ριζικές αλλαγές. Θέλει να αλλάξει ο τόπος. Θέλει να δει νέους ανθρώπους να παίρνουν την διακυβέρνηση της χώρας στα χέρια τους. Θέλει να τελειώνει με το σάπιο,  όποιοι κι αν είναι αυτοί, δεξιοί  ή αριστεροί. Ξέρει ότι η δικαιοσύνη είναι βρώμικη και δεν ακούει αυτές τις μαλακίες τις χιλιοειπωμένες, περί του θεσμού της δικαιοσύνης  που και αν υπάρχει ένας επίορκος αυτό δεν σημαίνει πως όλοι… και λοιπές μπουρδολογίες. Το βλέπεις στις αποφάσεις τους. Όλοι έξω. Χώνουν ένα παιδί με 1 γραμμάριο χασίς και του δίνουν τρία χρόνια φυλακή με αναστολή οι ψυχόπονοι και εμπόρους ηρωίνης τους αφήνουν έξω. Δε βρήκαν υπεύθυνο για τους τόνους ηρωίνης. Μόνο του φορτώθηκε το καράβι;

Σε λίγο θα πάει φυλακή η προπέλα και οι άλλοι θα’ ναι έξω.

Μια χώρα που αρνείται να δει την πραγματικότητα, να προχωρήσει σε καινοτόμες ρυθμίσεις, να ακούσει το νέο ήχο της εποχής και να συνταχτεί μ’ αυτόν. Η χώρα χρειάζεται νέο Σύνταγμα γιατί η χώρα ζει σε μια νέα πραγματικότητα και οι νόμοι δεν είναι οι αντίστοιχοι.

Δεν θέλουν πρόεδρο της Δημοκρατίας να εκλέγεται από τον λαό οι 53 του Σύριζα.

Θέλουν ο θεσμός της προεδρίας της Δημοκρατίας να είναι παράρτημα; Αυτοί να κανονίζουν ποιον θα βάλουν;

Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, επιχειρηματίες και κανάλια; Και τι λόγος μας πέφτει εμάς; Οι λαοί είναι ανόητοι, οι λαοί είναι ηλίθιοι, τα δημοψηφίσματα φέρνουν διχασμό όπως λέει και η Ντόρα, η αδερφή του εξόριστου και αυτοδημιούργητου. Ε, να μαζεύονται οι καλές οικογένειες να αποφασίζουν.

Τελικά αυτό είμαστε; Μόνο αγανακτισμένοι που αγανακτούμε, αγανακτούμε, αγανακτούμε και στο τέλος απ’ την πολλή αγανάκτηση θα ξαναφέρουμε τα ζόμπι της μεταπολίτευσης να κυβερνήσουν;

Δεν μπορούμε να πάμε στο μετά; Δεν υπάρχει μόνο πριν και τώρα, υπάρχει και μετά. Ένας λαός που θέλει να έχει μέλλον, ψάχνει πάντα το μετά. Δεν αφήνει το μέλλον του στις» οικογένειές» για να τον κυβερνήσουν.

Γιατί υπάρχουν μερικές οικογένειες στην Ελλάδα που αν πηδήξουν μέσα στο βούρκο, ο βούρκος δεν θα νιώσει διαφορά. Ίσως μόνο τα βατράχια να πηδήξουν έξω, μην μπορώντας να σηκώσουν το καινούργιο βάρος της ασύλληπτης πολιτικής βρωμιάς τους. Αλλά τι να κάνεις όταν νιώθεις ότι δεν υπάρχει σωτηρία από πουθενά;

altsantiri.gr